Schizofrenię natrafiono po raz pierwszy w 1860 roku, choroba rzeczona działała w tamtym czasie pod definicją „otępienie wczesne”. Dopiero 50 latek dalej przemianowano ją na schizofrenię. Eksperymenty świadczą, iż schorzenie to pojawia się zazwyczaj między 15 a 30 rokiem życia. Opornie bezspornie wyznaczyć jej przyczyny. Z reguły zalicza się do nich faktory genetyczne, psychologiczne tudzież socjalne oraz biochemiczne.
Schizofrenia może rozpocząć się wtem, gnuśnie czy też nerwicowo. Niezwłoczny początek choroby manifestuje się w postaci drastycznych odmian w postępowaniu chorego. Tak bywa jest to najście niesłychanie możnego niepokoju bądź wzruszenia, którym akompaniują fantomy albo wyimaginowania. Początek opieszały jest skromniej widoczny.
Chory zachowuje się nietrafnie do zaistniałej sytuacji, co obchodzone jest poniekąd jako główne rozproszenie. Neurotyczny początek infekcji ma objawy charakterystyczne dla neuroz. Są owo zwłaszcza zachowania histeryczne oraz hipochondryczne. Chorych przejmuje do tego depresja albo apatia.
Chorobę może zdiagnozować jedynie doktor psychoterapeuta. Specjalista rozpoznaje chorobę na bazie charakterystycznych wykładników. Samo wyleczenie schizofrenii może przybrać charakter terapii lekowej albo psychoterapia indywidualna względnie grupowej. Teraz wykorzystywane leki nie mają znaków ubocznych.
Ich kluczowym zobowiązaniem jest wymazanie halucynacji i sukurs choremu w miarę zwykłym funkcjonowaniu. Psychoterapia ma na celu pomóc poznać schizofrenikowi jego stan oraz w przedstawiony sposób również uspokoić. Leczenie szpitalne jest konieczna jedynie w niezmiernie uciążliwych przypadkach.